Parsi Coders

خوب حالا میخواهیم 2 تا network ایجاد کنیم یعنی 2 تا شبکه

فکر کنید توی یک اپارتمان هستیم طبقه اول و طبقه دوم رو میخواهیم به هم اتصال بدیم.

طبقه یک 4 تا پی سی داریم.

طبقه 2هم 4 تا پی سی

هر کدوم از طبقه ها که 4 تا پی سی هستن به سوئیچ متصل میکنم.



خوب فعلا فکرتون رو طبقه 1 بزارید.

نرم افزار Cisco Packet Tracer 5.3.3 رو اجرا کنید.

میخواهیم پی سی ها رو به هم اتصال بدیم عکس زیر رو ببینید :

خوب در قسمت ابزارها Connections میتونید کابلهای اتصال رو مشخص میکنید.

گفتم برا ارتباط چند پی سی به هم که به سوئیچ وصل میشن ازکابل Stright استفاده میکنیم.

حالا ما طبقه اول رو بصورت یر تعریف کردیم.





4 تا پی سی با کابلstright به سوئیچ اتصال دادیم.

اما داخل شبکه اگر ping کنید پی سی ها نمیتونن همو پیدا کنن چرا؟

چون نه ip adress تعریف کردیم (میدونید که هر سیستم توی شبکه نیاز به یک ای پی دارم)

subnet و getway هم تعریف نکردیم برای اینکه از subnet و getway بدونید لینک زیر رو مطالعه کنید :

http://parsicoders.com/showthread.php?tid=2503

خوب حالا میخواهیم تک تک کلاینت ها کانفیگ کنیم رو پی سی ها کلیک کنید.

یک صفحه باز میشه بر روی نب سوم desktop کلیک کنید و میتونید ip configuration رو انجام بدهید.

تصویر اموزشی زیر رو ببینید :

در پی سی اول Ip Address رو روی




در نظر گرفتیم توجه کنید 192.168.10.255 یا 192.168.10.0 نمیتونیم استفاده کنیم.

subnet همگی رو بر روی





قرار دادیم.

getway همه پی سی ها هم




قرار بدهید.

حالا برای پی سی ها به ترتیب

پی سی 1:




پی سی 2:



پی سی 3:




پی سی 4:


به هر پی سی ای پی دادیم الان دیگه درسته و شبکه با هم متصل هستید شما تونستید به راحتی 4 تا پی سی رو بهم اتصال بدید با همین روش میتونید یک کافی نت راه اندازی کنید به راحتی !

حالا برای اطمینان پینگ میکنیم

روی یکی از پی سی ها کلیک کنید بعد ا با شدن تب 3 desktop رو انتخاب کنید و سپس Command Promt رو اجرا کنید.

حالا من میخوام به یکی از پی سی ها ببینم ارتباط داره یا نه فقط کافیه ping کنم.

نتیجه :


بله موفق شدیم به راحتی شبکه زیر رو با هم متصل کنیم :

حالا ما تونستیم طبقه اول که 4 تا پی سی داشتن رو با سوئیچ به هم متصل کنیم.

حالا میخواهیم 2 تا طبقه رو به اتصال بدیم.

واسه طبقه 2 چهار تا پی سی داریم و مثل قبلی کانفیگ کنید.

ای پی رو اینجوری شروع کنید .

192.168.40.2

4 تا پی سی کانفیگ کنید و به سوئیچ متصل کنید.



حالا میخواهیم طبقه 1 و 2 روبه هم متصل کنیم و بینشون یک روتر میخواهیم بزاریم.







حالا میبینید network 1 به network 2 متصل نیستن و بینشون قرمز هست.

گفتیم کار روتر مسیر یابی هست در ادامه کانفیگ کردن روتر رو اموزش میدم تا بتونیم طبقه 1 و 2 رو به هم متصل کنیم.

گفتیم کار روتر مسیر یابی هست .

حالا میخواهیم 2 تا شبکه رو یا همان طبقه اول و دوم رو بهم اتصال بدیم چگونه و چطوری ؟

روترها معمولا 2 تا پورت دارن که به عنوان FastEthernet شناخته میشن

عکس زیر رو ببینید توضیحات دادم :

شبکه 1 که getway ان 192.168.10.1 به پورت fastethernet 0/1 اتصال دادم

شبکه 2 که getway ان 192.168.40.1 هست به fastethernet 0/0 به network 2 متصل کردم.

کار روتر این وسط مسیر یابی هست حالا در ادامه اموزش تنظیم روتر و مسیر یابی رو میدهم.

خوب حالا بر روی روتر کلیک کنید.

3 تا تب داریم بر روی CLI کلیک کنید.

روترهای سیسکو دارایIOS هستن (سیستم عامل) که میتونید با ترمینال دستورات خودتون رو وارد کنید.

در سیسکو (کانفیگ کردن روتر) به صورت خط فرمان هست.

و هر کلمه ای مخفف داره به شرطی که مشابه نداشته باشه به فرض en مخفف enable هست یا conf مخفف config

با زدن دکمه tab بقیشوخودش حدس میزنه اما یادتون باشه در امتحان باید ان ها رو کامل وارد کنید.

خوب حالا در خط فرمان دستور



با دستور enable یا en شما از حالت user mode به حالت privileged mode انتقال پیدا میکنید که دسترسی تغییرات رو در پیکر بندی دارید.

اگر میخواهید به حالت همون یوزر برگردید ex یا exit رو بزنید.

خوب فعلا دستوراتی که نیا داریم اموزش میدم.

حالا دستور



وارد محیط کانفیگ روتر شوید config t مخفف config terminal هست.

حالا با دستور



وارد اینتیرفیس fastethernet 0/1 شوید دستور کامل تر که در بالا به مخففش اشاره شد :



حالا ip شبکه 1 رو انتصاب میکنیم بر روی روتر همان ip که برای getway تعریف کردیم.

دستور :



با ip add هم میتونید اینکار رو کنید حالا وقتی که تعریف کردیم.

با دستور :



اینتر فیس رو فعال میکنید.

مروری بر دستورات :



خوب حالا network 1 رو به روتر معرفی کردیم.

اینم عکسی از دستورات :





خوب حالا

دستور



رو بزنید و network 2 رو هم به روتر معرفی کنید به این صورت ای پی و subnet mask

دستور



و سپس دستور



و در اخر exit رو بزنید حالا چند دقیقه منتظر بمانید میبینید که شبکه به هم متصل هستند

اینم عکسی از کاری که انجام دادیم :








برای اینکه بخواهید پروژه ای که انجام دادم ذخیره کردم پروژه فقط کافیه با پکت تریسر باز کنید و مراحل انجام شده همش ذخیره هست .

دانلود سمینار انجام شده :


[attachment=243]

در ادامه میخواهیم به ip routing بپردازیم

اطلاعات بیشتر :

IP ROUTING چیست؟





مقدمه


IP Routing یك چترحفاظتی برای مجموعه ای ازپروتكلها میباشد كه مسیر دیتا را درطول شبكه های متعدد وازمبدأ تا مقصد تعیین میكند. دیتاها ازمبدا تا مقصد ازمیان یكسری از روترها مسیردهی شده وسراسر شبكه های مختلف را طی میكنند. پروتكلهای روتینگ IP روترها را بمنظور ارسال جدول كه مرتبط با مقصدهای نهایی است همراه با آدرس دهی hop بعدی قادرمیسازند.




این پروتكلها شامل :




1- BGP :Broder Gateway Protocol


2- IS-IS:Intermediate System – Intermediate System


3- OSPF:Open Shortest Path First


4- RIP :Routing Information Protocol


وقتی كه یك بسته IP ارسال میشود یك روتر، ازجدول ارسالی آن بمنظور تعیین hop بعدی برای مقصد بسته ( براساس آدرس IP مقصد درheader بسته IP ) استفاده كرده وپكیت را بطور مناسب ارسال میكند سپس روتربعدی این فرآیند را با استفاده ازجدول ارسالی خود تا زمانیكه بسته به مقصد برسد تكرارمیكند. درهرمرحله آدرس IP درheader بسته اطلاعات كافی را جهت تعیین hop بعدی بهمراه دارد.


اینترنت بمنظور عملیات روتینگ به سیستم های مستقلی بنام AUTONOMOUS SYSTEM ) AS ) تقسیم بندی میشود. یك AS یك گروه از روترهایی میباشد كه تحت كنترل یك مدیریت واحد بوده وازیك پروتكل روتینگ مشترك استفاده میكنند بعنوان مثال : یك Corporate Internet ویا یك شبكه ISP میتوانند بعنوان یك AS واحد عمل نمایند.


انواع AS :


1- Stub AS : یك اتصال واحد به یك AS دیگر دارد. هردیتائیكه ارسال یا دریافت میشود برای یك مقصد خارج ازAS باید روی آن اتصال مسیردهی شود. یك فضای كوچك شبكه مثالی ازیك Stub AS میباشد.


2- Transit AS :اتصال چندگانه به یك یا چند AS دارد. كه اجازه میدهد دیتائیكه قبلا" برای یك نود داخلی آن AS انتخاب نشده ازطریق آن راهیابی شود. یك شبكه ISP نمونه ای ازآن میباشد.


3- Multihomed AS : اتصال چندگانه به یك یا چند AS دارد اما اجازه نمیدهد دیتای دریافت شده ازطریق یكی ازاین اتصالات به خارج ازAS ارسال شود بعبارتی سرویس ترانزیت را به دیگر AS ها نمیدهد . شبیهStub AS میباشد به استثناء اینكه اجازه ورود وخروج مسیردیتا را به وازAS كه میتواند ازیكی ازاتصالات انتخاب شود میدهد وبستگی به این دارد كه چه ارتباطی به كوتاهترین مسیر یك مقصد اتفاقی عرضه میشود. سازمانها وشركتهای بزرگ (enterprise ها) معمولا" یك Multihomed AS هستند.


IGP : Interior Gateway Protocol


یك IGP مسیرها را درداخل یك AS تخمین میزند. IGP نودها را درشبكه های مختلف قادر میسازد تا یك AS دیتا را به دیگری ارسال نماید همچنین دیتا را جهت ارسال درسراسر یك AS از ورودی به خروجی زماینكه AS یك سرویس ترانزیت را مهیا میكند میسر میسازد.






EGP : Exterior Gateway Protocol


EGP مسیرها را بین AS های مختلف توزیع میكند وروترها را در درون یك AS برای انتخاب بهترین مسیر برای خروج ازAS جهت دیتائیكه نیازمبرم به مسیردهی دارند قادرمیسازد.


EGP وIGP ها در درون هرAS اجراء میشوند وجهت مسیردهی دیتا درشبكه اینترنت همكاری میكنند.


EGP ، AS را كه بایستی دیتا را جهت رسیدن به مقصدشان هدایت بكند تعیین می نماید وIGP مسیر را درون هرAS كه دیتا بایستی درآن نقاط ورودی یا مبدأ را تا نقاط خروجی یا مقصد نهایی تعقیب كند مشخص می نماید. شكل زیر انواع AS را دریك شبكه نشان میدهد. OSPF ،IS-IS وRIP ، IGP هایی هستند كه در داخل AS های انفرادی استفاده شده است. BGP یك EGP میباشد كه بین AS ها استفاده شده است.


پروتكل های IP Routing



1- پروتكل BGP:






یكی ازپروتكلهای IP بوده وازنوع EGP میباشدكه بمنظور توزیع اطلاعات روتینگ دربین AS ها طراحی شده است . EGP ها همگی پروتكلهای روتینگ All Vector میباشند دراین نوع پروتكلها ، روترها اطلاعات قابل دسترسی شبكه را با نزدیكترین همسایه های خود مبادله می كنند بعبارتی دیگر، روترها مجموعه آدرسها(آدرس پرفیكس) وآدرس hop بعدی را بیكدیگر انتقال میدهند تا بتوانند به آن دسترسی داشته باشند. فرق پروتكلهای EGP با IGP ها دراین است كه روترهای EGP روتها را بایكدیگر مبادله میكنند درحالیكه روترهای IGP اطلاعات توپولوژی شبكه را مبادله وبرای روتهای محلی خود محاسبه میكنند . EGP اطلاعات قابل دسترسی را درمیان شبكه اینترنت جاری می كند بنابراین هر روترEGP یك جدول روتینگ شامل آدرس پرفیكس ها وhop های بعدی میباشد كه كل شبكه اینترنت را تحت پوشش دارند. EGP ها اطلاعات بسیاركم یا هیچ اطلاعی ازمسیرend-to-end ندارند فقط آگاهی آنها درباره hop بعدی درمسیر میباشد بنابراین مسیریكه درطول آن دیتا ارسال میشود براساس مقایسه تمام hop های بعدی موجود انتخاب میشود.


یك ASخاص كه میخواهد اطلاعات روتینگ را با دیگرAS ها مبادله نماید شامل یك یا چند روترBGP خواهدبود هرروترBGP خود را با آدرسهای BGP زوج پیكربندی كرده واطلاعات روتینگ را مبادله می كند وقتیكه یك اتصال توسط یك زوج برقرارمیشود یك روترBGP تمام روتها را به جدول روتینگ BGPlocal آن ارسال میكند تا زوج مربوطه جهت update كردن پیامها ازآن استفاده نماید. زوج مذكور ازمحتویات این پیامها بمنظور اضافه كردن روتهای جدید به جدول روتینگ BGP محلی خود استفاده میكند. روتهای موجود درجدول روتینگ BGP وروتهای آگاه ازسایر پروتكلهای روتینگ مثل OSPF بمنظور تولید یك جدول روتینگ كامل برای روترها ، با هم تركیب میشوند این جدول روتینگ شامل تمام مقصدهای روترها كه مرتبط با یك آدرس IP مربوط به hop بعدی واینترفیس خروجی است می باشد.


2- پروتكل :OSPF


یك پروتكل ازنوع IGP كه برای توزیع اطلاعات روتینگ IP درسراسر یك Single AS دریك شبكه IP طراحی شده است . OSPF یك پروتكل روتینگ Link-State میباشد كه دراین پروتكل روترها اطلاعات توپولوژی شبكه را با نزدیكترین همسایه های خود مبادله می كنند اطلاعات توپولوژی در سراسرAS جاری میشود چنانكه هر روتر AS یك تصویركاملی از توپولوژی AS را با خود دارند این تصویربرای محاسبه مسیرهای end-to-end درAS استفاده میشود بنابراین دریك پروتكل روتینگ Link-state آدرس hop بعدی كه دیتا ارسال میشود با انتخاب بهترین مسیر end-to-end برای مقصد احتمالی معین میگردد.


هر روتر OSPF اطلاعات مربوط به وضعیت محلی خود را نظیر: اینترفیس های قابل استفاده ، همسایه های قابل دسترسی وارزش استفاده هر اینترفیس جهت استفاده یك پیام LINK - STATE - ADVERTISEMENT) LST ) بین سایر روترها توزیع میكند و روترها ازپیامهای دریافتی جهت ساختن یك دیتابیس یكسان كه توپولوژی AS را توصیف می نماید استفاده میكنند. بااستفاده ازاین دیتابیس هر روتری جدول روتینگ خودش را جهت استفاده یك SPF (Shortest-Path-First ) محاسبه میكند این جدول روتینگ شامل تمام مقاصدی است كه پروتكل روتینگ درباره آن اطلاعات كامل دارد ومرتبط با یك آدرس IP مربوط به hop بعدی واینترفیس خروجی است.


وقتیكه توپولوژی شبكه تغییرمیكند پروتكل OSPF روتها را با استفاده از الگوریتم Dijkstar وكاهش ترافیك پروتكل روتینگ مجددا" محاسبه میكند همچنین این پروتكل یك hierarchy چند لولی (دولول برای OSPF ) كه Area-routing نامیده میشود مهیا میكند طوریكه اطلاعات توپولوژی تعریف شده در درون منطقه AS از روترهای بیرون از این منطقه مخفی می مانند واین افزایش لول ، باعث حفاظت روتینگ وكاهش ترافیك پروتكل میگردد.


3- پروتكل IS-IS:



یك پروتكل ازنوع IGP برای شبكه اینترنت كه جهت توزیع اطلاعات روتینگ IP درسراسریك Single AS‌ دریك شبكه IP استفاده میشود.IS-IS نیزهمانند OSPF یك پروتكل Link-State‌ میباشد همانطوریكه گفته شد دراین نوع پروتكل ، روترها اطلاعات توپولوژی را با نزدیكترین همسایه هایشان مبادله كرده وازآنجائیكه این اطلاعات درسراسریك AS توزیع شده است هر روتر تصویركامل ازتوپولوژی AS را همراه خود دارد كه جهت محاسبه مسیرهای end-to-end برای مقصد تعیین میگردد. مزیت اصلی پروتكل IS-IS این است كه بدلیل آگاهی كامل ازتوپولوژی شبكه به روترها اجازه میدهد تا روتها را براساس یك معیارخاص ومتقاعدكننده ای محاسبه نمایند واین موضوع برای اهداف مهندسی ترافیك مفید خواهدبود بویژه آنجائیكه مسیرها اجبارا" با نیازمندیهای كیفیت سرویس مواجه میشوند.


معایب اصلی این پروتكل این است كه مقیاس خوبی برای زمانیكه تعداد روترهای بیشتری به حوزه روتینگ اضافه میشوند نمی باشد ، افزایش تعداد روترها باعث افزایش اندازه وفركانس توپولوژی میگردد همچنین مدت زمانیكه برای محاسبه مسیرهای end-to-end طول میكشد.


بدلیل فقدان عامل مقیاس پذیری ، این پروتكل برای روتینگ درشبكه های وسیع اینترنت مناسب نیست . بهمین دلیل IGP‌ ها فقط جهت Routing دریك شبكه Single AS بكاربرده میشوند.


پروتكل IS-IS ابتدا" بعنوان پروتكل روتینگ CLNP طراحی شده بود اما بعدا" به پروتكل روتینگ IP توسعه پیداكرد. هر روترIS-IS اطلاعات مربوط به وضعیت محلی خود را نظیر : اینترفیس های قابل استفاد ه ، همسایه های قابل دسترسی و ارزش استفاده هر اینتر فیس جهت ا ستفاده یك پیام LSP(LINK STATE PDU) بین سایر روترها توزیع میكند و روترها ازپیامهای دریافتی جهت ساختن یك دیتابیس یكسان كه توپولوژی شبكه AS را توصیف مینمایداستفاده مینمایند.سپس روترها ازاین دیتابیس استفاده كرده وجدول روتینگ خودشان را بمنظور استفاده یك SHORT-PATH-FIRST) SPF )محاسبه می نمایند.


4- پروتكل RIP:



یك پروتكل ازنوع IGP كه بمنظور توزیع اطلاعات روتینگ در داخل یك AS طراحی شده است. RIP یك پروتكل روتینگ Vector ساده میباشد همانطوریكه دربخش BGP گفته شد دراین پروتكل روترها اطلاعات قابل دسترسی را با نزدیكترین همسایه های خود مبادله میكنند كه این اطلاعات مجموعه ای از مقاصد شناخته شده برای روترهای شركت كننده میباشد.


خلاصه ای ازوظائف پروتكل RIP :


1- هر روتر جدول روتینگ خود را با لیست شبکه های متصل محلی INTIAL می کند.


2 -به طور متناوب ، هر روتر کل محتویات جدول روتینگ خود را به نام اینتر فیس های RIP خود را اعلان می کند .


- زمانیكه یك روتر RIP‌ چنین اعلانی را دریافت میكند تمام روتهای تخصیصی را درجدول روتینگ قرار داده وارسال پكیت را شروع میكند این فرآیند تضمین میكند كه هر شبكه متصل به هر روتری سرانجام به همه روترها شناسانده میشود.


- اگر یك روتر دریافت اعلان را بریك روت Remote ادامه ندهد سرانجام تایم اوت شده وارسال پكیت از طریق آن متوقف میشود بعبارتی RIP یك پروتكل Soft State میباشد.


3 - هر روت یك صفت ویژه بنام metric دارد كه فاصله مقصد روت را نشان میدهد .


- هروقت كه یك روتر یك اعلان روتی را دریافت میكند metric

همینجور که در قسمت قبلی عکس زیر رو پیوست کردم و گفتم میخوام کار مسیر یابی روتر رو اموزش بدم در این بخش بهش میپردازیم.





مفهوم روتينگ
روتينگ ( Routing ) يکي از مهمترين ويژگي هاي مورد نياز در يک شبکه به منظور ارتباط با ساير شبکه ها است. در صورتي که امکان روتينگ پروتکل ها وجود نداشته باشد ، کامپيوترها قادر به مبادله داده نخواهند بود .
تعريف
از روتينگ به منظور دريافت يک بسته اطلاعاتي ( packet ) از يک دستگاه و ارسال آن از طريق شبکه براي دستگاهي ديگر و بر روي شبکه اي متفاوت ، استفاده مي گردد . در صورتي که شبکه شما داراي روتر نباشد ، امکان روتينگ داده بين شبکه شما و ساير شبکه ها وجود نخواهد داشت . يک روتر به منظور مسيريابي يک بسته اطلاعاتي ، مي بايست آگاهي لازم در خصوص اطلاعات زير را داشته باشد :
آدرس مقصد
روترهاي مجاور که با استفاده از آنان امکان اخذ اطلاعات لازم در خصوص شبکه هاي از راه دور، فراهم مي گردد .
مسيرهاي موجود به تمامي شبکه هاي از راه دور
بهترين مسير به هر يک از شبکه هاي از راه دور
نحوه نگهداري و بررسي اطلاعات روتينگ
همگرائي ( Convergence )
فرآيند مورد نياز براي تمامي روترهاي موجود در يک شبکه به منظور بهنگام سازي جداول روتينگ و ايجاد يک نگرش سازگار از شبکه با استفاده ار بهترين مسيرهاي موجود . در زمان انجام فرآيند فوق ( همگرائي ) ، داده کاربر ارسال نخواهد شد .
مسير پيش فرض ( Default Route )
يک مسير استاندارد درج شده در جدول روتينگ که به عنوان اولين گزينه در نظر گرفته مي شود . هر بسته اطلاعاتي که توسط يک دستگاه ارسال مي گردد در ابتدا به مسير پيش فرض ارسال خواهد شد . در صورتي که مسير فوق مشکل داشته باشد ، يک مسير ديگر انتخاب مي گردد .
مسير ايستا ( Static Route )
يک مسير دائم که به صورت دستي درون يک جدول روتينگ درج مي گردد . مسير فوق حتي در موارديکه ارتباط غير فعال است در جدول روتينگ باقي مانده و صرفا" به صورت دستي حذف مي گردد .
مسير پويا ( Dynamic Route )
يک مسير که به صورت پويا ( اتوماتيک ) و متناسب با تغييرات شبکه ، بهنگام مي گردد .مسيرهاي پويا نقطه مقابل مسيرهاي ايستا مي باشند .



حالا ما شبکه بالا که عکسشو پیوست کردم میخواهیم بصورت STATIC ROUTE به هم اتصال بدیم.



در واقع 2 شبکه داریم و با 2روتر حالا باید شبکه ها رو از طریق 2 روتر بصورت استاتیک به هم اتصال بدیم.

2 تا روتر درایم یکی روتر 0 و یکی روتر 1

روتر یک 3 تا نوت بوک داشتیم که با GETWAY انها رو 192.168.10.1 گزاشته بودیم.

روتر 2 هم GETWAY نوت بوک ها روی 192.168.40.1 بود.

حالا بررسی میکنیم تنظیمات روتر 1رو:



در مبحث قبلی بیشتر مباحث دستورات رو اموزش دادم.

یک نکته

توجه کنید خود روتر هم ای پی داره مثلا اگر روتر 1 ما شد 192.168.20.1 روتر دوم ما همیشه 192.168.20.2

در کل ساده بگم با دستور IP ROUTE از روتر 0 که توی عکس مشخص شده پکت ها رو انتقال دادیم روی روتر 1

توی عکس زیر مثال زدم راحت خودتون میفهمید :



دانلود سمینار :


[attachment=245]

خوب حالا اگر بین 2 روتر ها یک روتر دیگه بزاریم چی ؟

مثل همون روترها معرفی میکنید اما روتر وسط باید یه جور پاسکاری انجام بده

شبکه اول ما getway 192.68.10.1 بود

شبکه 2هم 192.168.40.1 بود.

خوب هر شبکه رو باید به روتر خودش معرفی کنیم.

مینویسیم



ای پی روتر پیش فرض 192.168.20.1 در نظرگرفته بودیم هدایتش کردیم به روتر netwrok 1

واسه شبکه 2 هم همینطور میفرستیمش به روتر 2 یا روتر همان شبکه 2

در واقع با اینکار یه جور پاسکاری بین روتر ها انجام دادم





عکس :








دانلود سمینار :

[attachment=246]