Parsi Coders

چند روزی هست که درگیر لینوکس بودم و نصب آرچ لینوکس. نسبت به نصب اوبونتو، نصب سخت تری داره ولی در نهایت میارزه که نصبش کنی چون به هر صورت یه لینوکس خام داری که خودت اونجوری که دوستش داری میسازیش نه اونجوری که دیگران ساختن.
در حقیقت این از همه بیشتر به اون چیزی که من میخواستم نزدیک بود، دوست داشتم لینوکسی داشته باشم که خودم همه چیز رو براش نصب کرده باشم، یا اگه دقیقتر بگم خودم انتخاب کرده باشم. الان هم دارم از همون لینوکس استفاده میکنم.
این قضیه که وقتی سیستم عامل رو نصب میکنیی هیچ چیزی نداره جز یه هسته و یک سری پکیج که واقعا لازم هستن، تو نظر اول ممکنه بد به نظر برسه ولی به نظر من بهتر از این نمیشه. میتونی از اول میز کارتو خودت انتخاب کنی و نصب کنی. فقط هم گنوم یا KDE نیست، میزکارهایی مثل Awesome یا OpenBox هم خوبن (OpenBox انتخاب منه)‌ ساده و خوب. دیگه لازم نیست درگیر جزئیاتی بشی که کلی از وقتت رو میگیره.
دومین چیزی که از آرچ من خیلی پسندیدم، قضیه pacman یا همون مدیر پکیج های این دیسترو هستش. خیلی قدرتمنده و خیلی ساده. بیش از اندازه ساده. AUR هم یکی از نکات قدرت آرچه. خیلی ساده پکیج میسازی، بدون اینکه نیازی باشه که کل پکیج رو توی یک فایل جا بدی، یه فایل کوچیکه که باقیش همه به عهده makepkg و pacman هستش.
انقدر خوش دست و ساده، که من تو همون روزهای اول، پکیجهای خودم رو برای آرچ ایجاد کردم.
اولیش، Zend Server CE بزای آرچ و دومی هم phpmyadmin برای پکیج قبلی.

الان لینوکسی دارم که میشناسمش. همه چیزایی که روی سیستمم هست رو میشناسم. میدونم چی به چیه. واو به واو خودم سر همش کردم، از Splash وقت بالا اومدن تا میز کار و … با این لینوکس به خوبی یاد گرفتم که با گراب کار کنم و ………
منبع :
cyberrabbits