10-03-2011، 04:37 PM
این طرح توسط خانم Noah Jafferis، از دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاه پرینستون ارائه شده است. شايد در ظاهر هیچ شباهتی بین اين صفحه 4 اینچی (10 سانتیمتری) و یک قاليچه دیده نشود. اما به نظر می رسد که ایده آن از همان قالیچه علاء الدین گرفته شده است.
در بافت اين قالیچه نمادين به جای نخ، يک شبکه از سنسور های الکترونیکی هوشمند تار و پود آن را تشکيل می دهند. علمکرد این سنسور ها به گونه ای است که جریان هوا را در سطح اين صفحه از عقب به جلو هدایت می کند. کنترل حرکت امواج هوا توسط سنسور ها اين امکان را به وجود می آورد که قاليچه با سرعت یک سانتيمتر در ثانيه به جلو حرکت کند.
محاسبات و بررسی ها نشان می دهد که برای جابه جایی یک انسان، این صفحه بايستی حدودا 50 متر باشد تا بتواند فردی را که روی آن می نشیند، از زمین بلند کرده و از نقطه ای به نقطه دیگر جابه جا کند.
در حال حاضر بخشی از مطالعات نیز بر روی تبديل شیوه تامین انرژی این قالیچه به یک نوع سیستم خورشيدی است، تا بتواند انرژی برق مورد نیاز جهت عملکرد سنسور های خود را از طریق انرژی نور خورشيد تامین کند.
سازنده این طرح می خواهد روشی را ابداع کند که بتواند مدار های الکترونیکی مورد نیاز سنسور ها را به کمک پرینتر هايی که از جوهر های نانو استفاده می کنند تهیه کند، تا ظرافت و بهينه سازی مدارات الکترونیکی آن به حداکثر ممکن برسد.
جالب است. شاید هيچ کدام مان فکرش را هم نمی کرديم که روزی با کمک تکنولوژی، روياها و افسانه های کودکی مان رنگ واقعیت به خود گیرد.
در بافت اين قالیچه نمادين به جای نخ، يک شبکه از سنسور های الکترونیکی هوشمند تار و پود آن را تشکيل می دهند. علمکرد این سنسور ها به گونه ای است که جریان هوا را در سطح اين صفحه از عقب به جلو هدایت می کند. کنترل حرکت امواج هوا توسط سنسور ها اين امکان را به وجود می آورد که قاليچه با سرعت یک سانتيمتر در ثانيه به جلو حرکت کند.
محاسبات و بررسی ها نشان می دهد که برای جابه جایی یک انسان، این صفحه بايستی حدودا 50 متر باشد تا بتواند فردی را که روی آن می نشیند، از زمین بلند کرده و از نقطه ای به نقطه دیگر جابه جا کند.
در حال حاضر بخشی از مطالعات نیز بر روی تبديل شیوه تامین انرژی این قالیچه به یک نوع سیستم خورشيدی است، تا بتواند انرژی برق مورد نیاز جهت عملکرد سنسور های خود را از طریق انرژی نور خورشيد تامین کند.
سازنده این طرح می خواهد روشی را ابداع کند که بتواند مدار های الکترونیکی مورد نیاز سنسور ها را به کمک پرینتر هايی که از جوهر های نانو استفاده می کنند تهیه کند، تا ظرافت و بهينه سازی مدارات الکترونیکی آن به حداکثر ممکن برسد.
جالب است. شاید هيچ کدام مان فکرش را هم نمی کرديم که روزی با کمک تکنولوژی، روياها و افسانه های کودکی مان رنگ واقعیت به خود گیرد.