چند سالی است تب مدارک حرفه‌ای در ایران هم مثل جهان داغ شده است و افرادی که تمایل دارند تخصص خود را در چارچوب استانداردهای جهانی به‌روزرسانی کنند و توسعه دهند و به سازمان‌ها عرضه کنند، به‌سراغ این مدارک می‌روند. البته طبیعی است که “مُدِ روز” شدن مدارک حرفه‌ای هم در این میان بی‌‌تأثیر نبوده است. به‌نظرم داشتن مدارک حرفه‌ای دو نشان‌ی خوب از متخصص بودن فرد به‌حساب می‌آیند؛ چون:

۱- نشان می‌دهد که فرد از دانش روز دنیا در حوزه‌‌ی تخصص دنیا و مطابق با استانداردهای حرفه‌ای مورد نظر برخوردار است.

۲- نشان می‌دهد فرد دارای سابقه‌ی تجربی مناسبی است (برای شرکت در امتحان بسیاری از مدارک، لازم است چند سال سابقه‌ی کار داشته باشید.)

در هر حوزه‌‌ی حرفه‌ای و هر رسته‌ی شغلی مدارک تخصصی متفاوتی وجود دارند که بسیاری از آن‌ها هم با یک‌دیگر هم‌پوشانی دارند. اخذ بسیاری از این مدارک هم فرایندی زمان‌بر و پرهزینه است. بنابراین افراد مجبورند از میان مدارک تخصصی مختلف دست به‌انتخاب بزنند. بخشی از معیارهای انتخاب در این زمینه، می‌توانند موارد زیر باشند:

۱- میزان اعتبار مدرک مورد نظر در دنیا و کشور مورد نظر (مثلا در ایران تقریبا همه PMP را می‌شناسند؛ ولی کم‌تر کسی مثلا مدرک +Project را می‌شناسد)؛

۲- گستره‌ی استفاده از تخصص مربوط به مدرک (مثلا PMP مستقل از نوع پروژه به همه‌ی پروژه‌ها مربوط است)؛

۳- میزان درآمد مدرک حرفه‌ای در مقایسه با سایر مدارک مشابه / مرتبط؛

۴- میزان زمان و هزینه‌ای که فرد باید برای کسب مدرک صرف کند (از جمله: حجم مطالب جدیدی که فرد باید یاد بگیرد، هزینه‌ی ساعت‌های آموزش اجباری، هزینه‌ی مسافرت به خارج از کشور برای مدارکی که در ایران امتحان‌شان برگزار نمی‌شود و …)

۵- میزان حداقل سابقه‌ی کاری مورد نیاز (مثلا در مورد PMP این‌جا را ببینید.)

چندی پیش این‌جا دیدم که اطلاعات مربوط به معیار “میزان درآمد مدارک حرفه‌ای” در حوزه‌ی فناوری اطلاعات ارائه شده است. بد ندیدم هم کمی در مورد مدارک حرفه‌ای بنویسم و هم فهرست این مدارک و حقوق و دستمزد آن‌ها را. بنابراین ۱۵ مدرک حرفه‌ای دارای بالاترین درآمد در حوزه‌ی IT را با هم مرور می‌کنیم: