[Amin_Mansouri]

برای غواصی با تجهیزات ست شماره یک ، سه روش غوص کردن و به زیر آب رفتن وجود دارد . این روشها عبارتند از : ورود با پا ، ورود با سر و پریدن در آب .  الف) روش وارد شدن با پا : این روش شیوه ای آسان و مقبول در بین غواصان است . ابتدا غواص در حالیکه بطور عمودی در آب شناور است بین شش تا ده نفس عمیق می کشد . سپس در حالیکه دستانش را در کنار رانها با حرکت دایره ای حرکت می دهد ، رو به بالا فشار آورده ، به تدریج بطور عمودی به زیر آب فرو خواهد رفت . نکته قابل توجه آن است که در هنگام فرو رفتن سر به زیر آب ، باید توجه شود که تعادل بدن به خوبی حفظ گردد زیرا در غیر این صورت می تواند باعث بروز عوارض جانبی در غواص شود . ب ) غوص با سر : در این شیوه نیز غواص ابتدا در حالیکه لوله تنفسی را در دهان دارد بین شش تا ده نفس عمیق می‌کشد . سپس دستها را مقابل سر ، بصورت کشیده نگه داشته ، با ایجاد انحناء در ناحیه کمر ، سر و نیم تنه بالا را نسبت به پاها در حالتی عمود برهم قرار می‌دهد . یعنی از کمر به بالا درون آب خواهد بود . پاها که هنوز بر روی سطح قرار دارند برای نفوذ در آب کمک بسیاری می‌کنند . با تکان سریعی به پاها و به حالت عمودی در آوردن آنها ، بدن به راحتی از ناحیه سر به درون آب وارد می‌شود . بعد از ورود به داخل آب ، غواص[table][tr][td] [/td][/tr][/table]حرکات جلو برنده پا را آغاز می‌نماید .  ج ) پرش داخل آب : روش پرش به داخل آب در مواردی که غواص از عرشه کشتی و یا لبه قایق قصد ورود به آب را دارد ، شیوه مناسبی است . این شیوه در استخرهای آموزشی نیز کاربرد دارد و غواص خواهد توانست از لبه استخر به داخل آب بپرد . در این شیوه غواص در لبه محل ورود به آب قرار گرفته ، در حالیکه با یک دست عینک غواصی و با دست دیگر لوله تنفسی خود را نگهداشته ، با پا به درون آب می‌پرد و سپس شروع به شنا می‌کند . در این شیوه باید سر را تا حد امکان به عقب راند تا فشار آب باعث جابجایی تجهیزات غواصی روی چشم و صورت نشود. به یاد داشته باشید که از شیوه پرشی ( چه با سر و چه با پا ) برای ورود به داخل آبهای ناشناخته که عمق و بستر نامعلومی  دارند، بخصوص بصورت پرش از روی صخره ، جداً خودداری نمایید . تنظیم فشار گوش میانیدر هنگام غواصی ، نخستین مسأله‌ای که فرد با آن روبروست ، تنظیم فشار در ناحیه گوش میانی ، بواسطه شکل آناتومیک و فیزیولوژیکی آن است . به بیان دیگر فرد به محض ورود به زیر آب ، بسته به عمقی که در آن غوص می‌کند ، فشاری را بر گوش میانی خود احساس می‌نماید که بایستی با شیوه‌های گوناگون این فشار را در دو سوی پرده صماخ و گوش میانی متعادل نماید . سه روش برای ایجاد فشار معتدل کننده وجود دارد :·  [table][tr][td] [/td][/tr][/table]با انجام عمل بلع . با کمک این عمل و تغییر در باز و بسته شدن شیپور اُستاش که گوش را به حلق متصل می‌کند ، می توان فشار را در گوش میانی متعادل کرد . ( در زیر آب با قورت دادن بزاق می توان چنین تعادلی را ایجاد کد )·   با جویدن . در هنگام جویدن نیز با باز و بسته شدن مجرای استاش و انقباضات عضلات مرتبط با آن، فشار متعادل خواهد شد .·      با دمیدن متراکم . در این روش در حالیکه بینی را با کمک شست و انگشت نشانه گرفته‌اند ، نفسی عمیق می‌کشند و با دهان بسته و پر باد ، سعی در خروج هوا از بینی می نمایند . فشار هوای جمع شده در دهان و هوایی که برای خروج از بینی ، رانده می‌شود ، باعت تعدیل فشار در گوش میانی خواهد شد .افراد تازه کار به علت بسته بودن شیپور استاش در آنها ، کمتر موفق خواهند شد به راحتی فشار را در گوش میانی خود متعادل نمایند . به منظور ایجاد فشار متعادل کننده روش ساده دیگر نیز وجود دارد که اگر چه دائمی نیست اما بخوبی پاسخگو خواهد بود. فرد می‌تواند قبل از ورود به زیر آب ، با دو انگشت سوراخ گوش خود را بگیرد تا مقداری هوا در مجاری گوش خارجی حبس شود . بعد از ورود به آب انگشتان را از گوش خارج نماید . البته این روش تا زمانی که هوا درون مجرای گوش خارجی موجود باشد ، پاسخگو است . نکته دیگری که غواص باید بدان توجه نماید آن است که به ازای هر یک متر که پایین می‌رود ، با کمک سه روش گفته شده ، فشار را در ناحیه گوش میانی متعادل سازد و در صورت عدم توفیق در این کار، توصیه می‌شود به سطح برگردد تا موجب ایجاد ضایعات در ناحیه گوش میانی نشود .[table][tr][td] [/td][/tr][/table]از جمله مشکلات غواصان ، ورود آب به درون عینک و ماسک غواصی است . برای خارج نمودن این آب و تمیز کردن ماسک ، فرد بایستی سر خود را تا حد امکان به عقب خم کند ، به گونه‌ای که سطح ماسک موازی سطح آب شود. سپس در حالیکه با کمک چهار انگشت خود ( منهای شست ) لبه بالایی ماسک را به طرف صورت فشار می‌دهد ، هوا را با فشار زیاد از راه بینی دفع کند . هوای خارج شده از بینی از کناره‌های بالا آمده ی ماسک وارد شده و آب نفوذ کرده به درون ماسک را به خارج می‌راند . البته برای رسیدن به مهارت لازم در این کار بایستی بارها آن را در عمق کم تمرین نمود تا در اعماق بالاتر دچار زحمت نشوید . دستورالعملهای غواصی با شیوه دومپیش از پرداختن به دستورات این نوع از غواصی، تذکر چند نکته مهم به نظر می رسد .آنچه در غواصی با این شیوه حائز اهمیت است آن است که پیش از ورود به آب کلیه تجهیزات تک تک مورد بازبینی و رفع نقص قرار گیرند . از جمله مواردی که باید حتماً مورد بررسی قرار گیرد ، میزان فشار موجود در کپسول هواست که به ترتیب زیر و با یک دستگاه مانومتر فشار قوی ، سنجیده می شود:·      مانومتر را بر روی خروجی کپسول هوا پیچ کنید.·      سوپاپ خروجی مانومتر را ببندید .·      سوپاپ خروجی خود کپسول را نیز بسته نگهدارید .·      حال سوپاپ خروجی مانومتر را باز کرده ، عدد فشار را بخوانید .·      مانومتر را از روی دستگاه باز نمایید . فشار هوای صحیح هنگامی بدست خواهد آمد که دریچه هوای ذخیره باز شده ، فشار آن نیز محاسبه گردد. البته باید از عایق بودن و هواناپذیری دستگاه نیز اطمینان حاصل نمود . برای اینکه معلوم شود دستگاه هوا نمی دهد ،در هنگامی که دریچه های خروجی باز هستند ، به صدای جریان هوا گوش دهید . وجود صدای اضافی می تواند دال بر هوادهی باشد . جهت کپسول هوای ذخیره نیز بهترین راه برای بررسی هوادهی ، باز و بسته کردن سوپاپ خروجی است.برای چک کردن سالم بودن خود سیستم تنفسی نیز می توانید در بیرون آب ، ماسک را گذاشته و چندین بار تنفس کنید . در اینجا ضمن بررسی کیفیت هوارسانی سیستم ، دو نکته مهم دیگر را نیز مورد توجه قرار دهید که عبارتند از طعم و بوی گاز تنفسی . در صورت وجود حالت غیرطبیعی در بو و طعم اکسیژن ، کپسول را عوض کنید . الف) پرش از جلو : اصول این روش نیز همچون روش پریدن در آب با تجهیزات شیوه اول خواهد بود.     (روش ج ) تنها نکته ای که در اینجا باید اضافه نمود آن است که در هنگام پریدن در آب باید توجه داشت که با یک دست ماسک و با دست دیگر بند کپسول را نگهدارید تا در زمان پرش در آب از روی صورت و پشت شما جابجا نشوند . در اینجا نیز فرد بر لبه استخر یا شناور قرار گرفته ، از جلو و با پا به درون آب می پرد . نکته بسیار مهم آن است که این شیوه بیشتر در مواردی کاربرد دارد که فاصله لبه پرش تا سطح آب ، اختلاف سطحی تا پنجاه سانتیمتر داشته باشد . ارتفاعی بیش از این حد موجب فشار زیاد به تجهیزات و طبعاً باعث جابجایی آنها شده ، آب را به درون ماسک می راند. [table][tr][td] [/td][/tr][/table]ب) پرش از پشت : با یک دست لبه ماسک و لوله هوای داخل دهان را نگهدارید و با دست دیگر بند کپسول هوا را و به آرامی به سمت عقب بروید . تا آنجا که تعادل بدن به گونه ای تغییر کند که بدن خود بخود به داخل آب بیفتد . درست در این زمان با اعمال کمی فشار بدن را از پشت از روی لبه قایق یا استخر ، به درون آب پرتاب نمایید بگونه ای که ابتدا پشت و لگن وارد آب شوند. ج) ورود به آب از کشتی یا لبه استخر با کمک پله یا نردبان: غواصان بایستی از پشت وارد آب شوند . به بیان دیگر صورت بایستی رو به پلکان باشد . این شیوه پایین و بالا رفتن از پلکان ، از سقوط و یا جابجا شدن تجهیزات ، فرد را مصون می دارد . نکته دیگر اینکه باید از خالی بودن مسیر پلکان مطمئن باشید تا از برخورد افراد به یکدیگر و به تجهیزات همدیگر و بروز جراحت و آسیب ممانعت شود .د) ورود به داخل آب از لبه کناری قایق : این شیوه هنگامی قابل استفاده است که غواص پشت به آب ، بر لبه قایق یا استخر نشسته باشد. برای ورود به آب ، بالا تنه را با چرخشی به سمت آب پرتاب کرده ، در حالیکه پاها را از زمین بلند کرده اید ، از پشت به درون آب بچرخید .هو ) ورود به آب از روی عرشه با کمک زانو یا پا :  غواص می تواند با کمی تمرین و مهارت ، مستقیماً از روی عرشه های بلند نیز به درون آب بپرد . برای این منظور می توان از حائل کردن زانو یا پا بهره جست . به این شکل که یک پا و دست موافق آن را اهرم کرده ، کل بدن را حول آنها بچرخانید تا از عرشه به درون آب پرت شوید و یا اینکه زانو را حائل کرده ، با چرخشی کامل ، به درون آب بپرید.[table][tr][td] [/td][/tr][/table]نکته قابل ذکر در این خصوص آن است که در هر دو شیوه یاد شده ، فرد باید از پشت وارد آب شود . از سوی دیگر به محض جدا شدن از زمین ، فرد باید اصول اولیه حفظ تجهیزات را رعایت نماید . به بیان دیگر با جدا شدن از عرشه و قرار گرفتن در هوا ، قبل از ورود به آب ، با یک دست ماسک و با دست دیگر بند کپسول هوا را نگهدارد تا در اثر ضربه آب ، جابجا نشوند. [table][tr][td] [/td][/tr][/table]و ) ورود به آب از ساحل : برای ورود به دریا از محل ساحل ، غواص باید ضمن نگه داشتن ماسک و بند کپسول هوا ، با قدم برداشتن از پشت ، به تدریج وارد آب شود تا به عمق یک متری برسد . از آن به بعد می تواند برگشته ، در زیر سطح به شنا بپردازد . علت آنکه تاکید  می شود فرد از پشت وارد آب شود آن است که در اثر موج، آب و شن به درون ماسک و لوله هوا رانده نشود .  خارج کردن آب از شلنگ تنفسیدر زیر آب ، خواسته یا ناخواسته ، در اثر جابجایی ماسک و قطعات دهانی سیستم تنفسی ، مقداری آب وارد لوله ها خواهد شد. خارج کردن این آب تقریباً روشی ساده دارد که با کمی تمرین به راحتی قابل اجراست . قطعه دهانی را از دهان برداشته ، و بالای سر بگیرید . در نتیجه با ایجاد اختلاف سطح ، یک اختلاف فشار بین قطعه دهانی و رگلاتور ایجاد شده ، کپسول هوا شروع به آزاد کردن هوا می کند . این هوا، ضمن خروج ، مسیر لوله تنفسی را نیز از آب خالی می نماید . بنابراین با یک باز دم قوی و شدید نیز می توان آب جمع شده در لوله ها را به خارج راند.به منظور جلوگیری از نفوذ مجدد آب به درون لوله ها ، در هنگام قرار دادن قطعه دهانی در دهان ، این اختلاف فشار ایجاد شده باید حفظ شود. لذا قطعه دهانی را بالای سر نگه داشته ، سر و بدن را تا حد امکان به عقب برانید . سپس در حالیه که هنوز هوا از داخل لوله به بیرون جریان دارد ، قطعه را در دهان قرار دهید .تنفس دو غواص با کمک یک سیستم تنفسی[table][tr][td] [/td][/tr][/table]با روش زیر دو غواص می توانند از یک سیستم تنفسی و کپسول هوا استفاده نمایند تا به محل ایمن برسند . در این شرایط غواص A که هنوز هوای کافی دارد به سمت غواص B که دچار کمبود هوا شده می رود و بند کپسول او را با یک دست می گیرد . سپس قطعه دهانی را از دهان خارج کرده، در دهان غواص B قرار می دهد . غواص B با چند نفس عمیق کمبود هوای خود را جبران نموده ، آخرین دم را در سینه حبس می کند. حال نوبت غواص A است تا با چند تنفس عمیق هوای مورد نیازش را تامین نماید. برای اعلام نیاز به هوا ، قطعه دهانی را در دهان فرد تنفس کننده به آرامی تکان می دهند و سپس دهانی را بر می دارند . این عمل به فرد فرصت می دهد تا هوای لازم را در سینه خود  حبس نماید . همزمان با این عمل ، در صورت امکان به طرف سطح آب حرکت می کنند.نکته قابل ذکر آن است که هر غواص باید به تنهایی، هر دو شرایط A و B را تمرین نماید تا در زمان لازم از تجربه کافی برخوردار باشد . از سوی دیگر غواص A بایستی شرایط تغییر فشار را برای غواص B رعایت نماید و او را به یکباره به سطح آب نبرد . این عمل خود می تواند باعث بروز آسیبهای جدی به غواص B شود .  [table][tr][td] [/td][/tr][/table] در آوردن کپسول و سیستم تنفسی در زیر آباین عمل در هنگامی توصیه می شود که غواص از گذرگاه های باریک عبور می نماید . در این شرایط، ابتدا باید کمربند نگهدارنده کپسول و سپس بندهای دستگاه تنفسی را باز نمود و بدن را به جلو خم کرد . بعد از آن کپسول را از روی پشت بردارید بدون آنکه قطعه دهانی را از دهان خارج ساخته یا تنفس را متوقف کنید . حال در حالیکه کپسول را در مقابل صورت گرفته اید و آرنج دستها کشیده است ، به غواصی ادامه دهید .حفظ تعادلاز نکات ضروری برای غواصان ، حفظ تعادل در زیر آب است . هنگامی که بدن در زیر آب قرار می گیرد دو نوع فشار بر آن وارد  می شود . نخست فشار ناشی از وزن خود غواص به سمت پایین و دیگری فشار رانشی آب به سمت بالا . برآیند این دو فشار تعیین می کند که بدن در آب فرو رود ، شناور بماند یا به بالا رانده شود .دومین شرایط یعنی شناوری بر سطح آب ، بهترین گزینه برای غواصی است . این برآیند نیرویی هنگامی بدست می آید که غواص با تجهیزات کامل روی سطح آب دراز کشیده ، وزن اضافی را به ناحیه شکم منتقل می کند تا زمانی که قصد فرو رفتن در آب را داشته باشد . در این زمان با تغییر حجم هوای داخل ریه ها ، برآیند نیرو را برای زیر آب رفتن تغییر می دهد . در اینجا ریه ها نقش مهمی را ایفا می نمایند و مانند کیسه های هوایی ماهی ها عمل می کنند .بهرحال حفظ تعادل در زیر آب و توانایی مانور در زیر آب ، مقوله ای است که نیازمند تمرین و حوصله فراوان است .

---

 منبع: سایتirandiving.blogfa.com[i]- scuba : مخفف Self Contained Underwater & Breathing Apparatus:  مجموعه وسایل غواصی در زیر آب