[Kei armin]

بشر همواره در حال کشف راه‌های خارق العاده برای انجام کارهایش است، اما شاید بد نباشد که برای آموختن برخی کارها به طبیعت و زندگی موجودات زنده آن سر زد. مورچه‌ها و نظمی که در زندگی آنها وجود دارد، می‌تواند مثال خوبی برای ما باشد. طی تحقیقی که به تازگی صورت گرفته، مورچه‌ها غذای خود را دقیقا به روشی شبیه پروتکل کنترل انتقال (TCP) شکار می کنند و این کار را از میلیون‌ها سال قبل از پدید آمدن اینترنت انجام می‌دهند. اما روش جمع‌آوری غذای مورچه‌ها چگونه است؟

TCP روشی است که مخابره اطلاعات در پهنای باند کم را از طریق ارسال بسته‌های داده، کنترل می‌کند. مورچه‌ها نیز برای شکار غذای خود ابتدا تعدادی شکارچی را از لانه به بیرون می‌فرستند و اگر برگشتن آنها کمی بیش از حد معمول طول بکشد آنها را با فرستادن دسته دوم شکارچیان به خانه باز می‌گردانند.

تعداد مورچه‌های شکارچی که به بیرون از لانه فرستاده می‌شوند، دقیقا به میزان غذای موجود بستگی دارد. مورچه شکارچی تا زمانی که غذایی نیابد به لانه بر نمی‌گردد و اگر با غذای زیادی در بیرون از لانه رو به رو شود برای آوردن نیروی بیشتر، سریعا به لانه باز گردد.

شباهت میان روش مورچه‌ها و TCP همین‌جا به پایان نمی‌رسد. مورچه‌ها قبل از اندازه گیری مقدار غذا، با فرستادن موجی از شکارچیان (معادل بسته‌های اولیه اطلاعات) با استفاده از تکنیکی که ما به آن TCP می‌گوییم، به اندازه گیری مقدار غذا (پهنای باند) می‌پردازند.

مخابره اطلاعات در روش TCP به گونه‌ای است که اگر بعد از اتصال به منبع، برگشت اطلاعات به سرعت انجام نشود ارسال بسته‌ها نیز قطع می‌گردد. مورچه‌ها نیز دقیقا همین کار را انجام می‌دهند و اگر شکارچیان اولیه بعد از 20 دقیقه به لانه باز نگشتند فرستادن دیگر شکارچیان به بیرون از لانه متوقف می‌شود.

شاید شما نیز بر این باور باشید که اگر این رفتار مورچه‌ها قبل از طراحی اینترنت کشف شده بود می‌توانست کمک بزرگی به جامعه بشری باشد، اما هنوز هم می‌توان از این فرآیند شکار آموخته‌های بسیاری را شکل داد. ضمنا در حال حاضر می‌دانیم که ممکن است الگوریتم‌های دیگری نیز در دل رفتار این موجودات کوچک و شگفت‌انگیز نهفته باشد. پس باید منتظر ادامه تحقیقات و کشف آنها بمانیم تا شاید در دیگر جنبه‌های زندگی بتوان از آنها استفاده کرد.

منبع : نارنجی