[youka]

وبسایت رسمی برنامه نود – لیونل مسی اعتراف کرده یک حربه جالب برای زمان هایی دارد که بازی به بن بست می خورد. او به آندرس اینیستا نگاه می کند و می گوید:"بیا نزدیک تر."به گزارش وبسایت نود، چهارشنبه شب در زمانی که رئال مادرید، بارسلونا را تحت فشار گذاشته بود کاری از دستش بر نمی آمد. اینیستا به علت مصدومیت ۶۰۰ کیلومتر دورتر بود و زمانی که فصل جدید لالیگا در روز یکشنبه در خانه بارسا مقابل بتیس آغاز شود هم نمی تواند این کار را انجام بدهد.مسی، اینیستا را به جز روی سکوها در جای دیگری نخواهد دید. او لوئیز سوارز که دچار مصدومیت از ناحیه زانو شده را هم نخواهد داشت. همین طور نیمار که به پاریس رفته است.مسی شاید به پیرامونش نگاه کند و با خود بگوید:" فقط خودت ماندی با خودت، رفیق!" شاید هم فکر کند:"همه کار را باید خودت تنهایی انجام بدهی." البته شاید اولین باری نباشد که این اتفاق بیافتد، شاید هم نتیجه بخش باشد اما این تفکر مسی شاید بدترین چیزی باشد که یک بازیکن می تواند به آن فکر کند. شاید بدتر از همه این باشد که بقیه بازیکنان بارسلونا هم مسی را تنها ناجی می دانند. طبیعی است اما شاید اثربخش نباشد. بدین ترتیب از میان سه عضو MSN تنها ضلع M این مثلث باقی مانده است. داستان صرفا مربوط به سوارز، نیمار یا اینیستا نیست بلکه هم تیمی های "معمولی دیگر" هم هستند. مدلی جدید باید ابداع شود که صرفا مربوط به بازی یکشنبه نیست بلکه ممکن است ادامه دارتر باشد.سوارز بهترین دوست مسی در تیم است. این دو مهاجم علاوه بر درون زمین از طریق خانواده هایش هم با هم دوست هستند. مهاجم اروگوئه ای پنج هفته غایب خواهد بود اما مسلما یک یا دو سوال در ذهن ما پدیدار خواهد شد: آیا دوباره این اتفاق می افتد؟ مگر چند فصل از بازی کردن سوارز مانده است؟
وقتی نیمار رفت، مسی پیغامی مملو از لطف و مهربانی برای او فرستاد. دنی آلوز، دیگر دوست مسی هم رفت تا بازیکنی از تیم جدا شود که برای لئو پاس گل مهیا می کرد. این دو سمت راست را تحت تملک داشتند و راکیتیچ هم نقش کاتالیزور را ایفا می کرد. اما حالا اغلب اوقات سمت راست بارسا خالی خواهد بود.ژاوی، معمار و مغز متفکر بارسا اعتراف کرده که در کل جریان بازی به دنبال فضای باز بوده و در جریان بازی بیش از هر کسی به مسی پاس می داده است، پاسهایی در زمان درست و مکان درست. او هم رفته است و اینیستا هم در مسیر اوست. امسال شاید آخرین فصل آندرس باشد و طبیعی است که تردیدهایی در مورد زمان بازی کردن او وجود داشته باشد. پارسال آندرس فقط در ۱۳ بازی لیگ فیکس بود و انریکه اعتراف کرده که دوست داشته از اینیستا استفاده کند اما خیلی از اوقات با فکر محافظت کردن از او این کار را نکرده است.  مسی در بخشی از کتاب زندگی اینیستا با نام "آرتیست" نوشته است:
آندرس بیش از من با توپ در تماس است. او کسی است که حرکات  را آغاز می کند و به جلو حرکت می کند. می دانم که کاری که می کند چقدر مشکل است. درون زمین دوست دارم نزدیک من باشد، به خصوص زمانی که شرایط برای بازی افول می کند و کار مشکل می شود. در آن لحظات به او می گویم":"بیا نزدیک تر." او کنترل توپ و مسئولیت آن را می پذیرد. در فینال ها ژاوی، بوسکتس، آندرس و من کنار هم حرکت می کنیم.در حال حاضر فقط بوسکتس از این جمع در ترکیب بارسا مانده است.  حالا دیگر بارسایی ها مثل قبل مالک توپ نیستند بلکه مسی باید عقب تر بیاید تا توپ را بگیرد. مسئولیتی که او به گردن اینیستا سپرده بود حالا روی دوش خودش است. از یک دیدگاه می توان گفت که این پروسه طبیعی است. از دیدگاهی دیگر می توان گفت چند وقتی می شود که خط هافبک بارسا آن قدر درخشان نیست و شاکله اصلی سبک بازیشان را تشکیل نمی دهد اما این هم خطرناک است چرا که سه مهاجم بارسا دیگر به اندازه گذشته ترسناک نیستند. مسی در چهاردهمین فصل حضورش در تیم بارسلونا حالا بیش از زمان دیگری باید بار تیمش را به دوش بکشد.مسی در سن ۳۰ سالگی همچنان در حال بهتر شدن است. او در تمامی دوران فوتبال شدر حال بهتر شدن بوده است و نیازهای تیم هم همین است. مربیان زیادی آمدند و رفتند اما او در تیم ثابت است. برای او مفیدتر است که در پستی محوری تر در تیم حضور داشته باشد و بیشتر صاحب توپ شود. پس از آن که دو سال پیش جدایی ژاوی به تحقق پیوست، خیلی ها این سوال را داشتند که چه کسی قرار است که نقش نیمه دیگر اینیستا را قبول کند. بدیهتا هیچ گزینه ای بهتر از مسی وجود نداشت؛ اما اگر مسی قرار باشد نقش ژاوی را بازی کند، دیگر قرار نیست که نقش "مسی" را داشته باشد؟
حتی زمانی که مسی و سوارز حضور داشتند و سه گانه را بردند، این بحث وجود داشت که بارسلونا مکتب خود را حفظ کرده و بازیش را به جای مرکز زمین در خط حمله انجام می دهد و مثل گذشته حفظ توپ نمی کند. آنها پارسال جام قهرمانی لیگ را به رئال واگذار کردند و نگرانی هایی در مورد درخشش مسی، ضعف های سازمان یافته و تغییر پست بازیکنان وجود داشت. در کنار مسی هم دو ستاره حضور داشتند که می شد ادعا کرد که دومین و سومین بازیکن برتر دنیا در فاز هجومی هستند. اما نیمار رفته است، درست مثل ژاوی و آلوز و به زودی اینیستا هم می رود. سوارز هم فعلا یک ماه غایب است. همیشه بارسا به مسی وابسته بوده و این وابستگی اجتناب ناپذیر است، چطور می توان به او وابسته نبود؟ چطور می توان تسلیم او نشد؟ اما برخی از تماشاگران از این موضوع نگران بودند و حالا این نگرانی بیش از همیشه است. خیلی ها نمی خواهند وابستگی تا این حد زیاد باشد، بعید است که خود مسی هم این را بخواهد.ارنستو والورده، مربی جدید بارسا باید راهکار پیدا کند. قطعا این راهکار اعتماد تمام و کمال به مسی نیست. بین این که از یک بازیکن بهترین بازی را استخراج کنی و این که از او بخواهی همه کاره تیمت باشد، اختلاف وجود دارد. هم مسی و هم والورده این را می دانند.قطعا دلیلی وجود داشت که بارسا در ابتدا قرارداد نیمار و سوارز را تا سال ۲۰۲۱  تمدید کرد. این کار آنها بخشی از پروسه جلب رضایت مسی برای ماندن در بارسا بود. می خواستند به او ثابت کنند که چقدر در مسیرشان جدی هستند و چقدر بازیکنان پیرامونش خوب هستند. بدین ترتیب قرار نبود که مسی به تنهایی همه کاره تیمش باشد. وعده های خریدهای دیگری هم بر اساس نیازهای تیم داده شده بود. همه مراحل تمدید قرارداد مسی در حال تحقق بود. به نظر می رسید که همه چیز درست پیش می رود. در پایان فصل قبل که بدترین فصل بارسا در سه سال اخیر بود، اخباری در مورد توافق مسی برای تمدید قرارداد و ماندنش در نیوکمپ تا سن ۳۴ سالگی مطرح شده بود. تمام افرادی که از جدایی مسی هراس داشتند، نفس راحتی کشیدند اما بعد از آن نیمار تصمیم گرفت که از تیم برود. برخی از بازیکنان بارسا در مراسم ازدواج مسی این خبر را کشیدند در حالی که کوتینیو و دمبله (هنوز؟) خریده نشده اند.نکته مهم دیگری هم وجود دارد: هنوز مسی به صورت رسمی قراردادش را تمدید کرده است. رابرت فرناندز، مدیر ورزشی بارسا گفت که شرایط تحت کنترل مدیر تیم است، حرفی که به هواداران بارسا آرامش لازم را نداد. اگر بخواهیم واقع گرا باشیم، همه چیز تحت کنترل مسی است، مثل خیلی چیزهای دیگر.