[Amin_Mansouri]

پروتکل EIGRP رو میخوام توضیح بدم اطلاعات از سایت SRCO میزارم بعد خودم روش استفاده کردنش رو میگم

پروتكل EIGRP دارای‌ مجموعه پتانسيل هائی است كه آنرا با ساير پروتكل های روتينگ نظير IGRP كاملا" متمايز می نمايد . برخی از اين ويژگی ها عبارتند از :

• حمايت از IP ، IPX و AppelTalk از طريق PDM ( برگرفته شده از Protocol-Dependent Modules )
  
• تشخيص كارآمد همسايگان
  
• ارتباط از طريق RTP ( برگرفته شده از Reliable Transport Protocol )
  
• انتخاب بهترين مسير از طريق DUAL (برگرفته شده از diffusing update algorithm )
  
• حمايت از چندين سيستم خودمختار ( AS )
  
• حمايت از خلاصه سازی و VLSM ( برگرفته شده از Variable Length Subnet Masking )
  
  در ادامه به بررسی هر يك از ويژگی های فوق خواهيم پرداخت .
  ماژول های وابسته به پروتكل (Protocol-Dependent Modules)
  يكی از ويژگی های جالب پروتكل EIGRP ، حمايت آن از روتينگ چندين پروتكل لايه شبكه نظير IPX ، IP و AppelTalk است . پروتكل IS-IS ( برگرفته شده از Intermediate System-to-Intermediate System ) تنها پروتكل روتينگ نزديك به پروتكل EIGRP است كه از چندين پروتكل لايه شبكه حمايت می نمايد . با اين تفاوت كه پروتكل فوق صرفا" از IP و CLNS ( برگرفته شده از Connectionless Network Service) حمايت می نمايد .
  EIGRP با بكارگيری پتانسيلی با نام PDM ( برگرفته شده از protocol-dependent modules ) از پروتكل های مختلف لايه شبكه حمايت می نمايد . هر PDM پروتكل EIGRP ، مجموعه ای جداگانه از جداول حاوی اطلاعات روتينگ را نگهداری می نمايد كه در ارتباط با يك پروتكل خاص بكارگرفته می شوند . اين بدان معنی است كه EIGRP برای هر يك از پروتكل ها يك جدول جداگانه را نگهداری می نمايد ( نظير جداول IP/EIGRP ، IPX/EIGRP و AppelTalk/EIGRP ) .
  تشخيص همسايگان
  قبل از اين كه روترهای EIGRP تصميم به مبادله مسيرها با يكديگر نمايند ، می بايست همسايگان خود را شناسائی نمايند . برای ايجاد رابطه همسايگی می بايست شرايط زير وجود داشته باشد :
  • دريافت Hello و يا ACK ( برگرفته شده از acknowledgment )
    
  • تطبيق شماره سيستم خودمختار (AS)
    
  • متريك يكسان
    
    پروتكل های Link-state علاقه مند به استفاده از پيام های Hello برای ايجاد رابطه همسايگی می باشند چراكه آنها معمولا" اقدام به ارسال اطلاعات بهنگام مسيرها بطور ادواری نمی نمايند و می بايست با بكارگيری مكانيزم هائی خاص قادر به تشخيص همسايگان خود بطور پويا ( تشخيص يك همسايه جديد و يا خروج از ليست همسايگان ) باشند . برای برقراری رابطه همسايگی ، روترهای EIGRP می بايست بطور پيوسته پيام هائی موسوم به Hello را از همسايگان خود دريافت نمايند .
    روترهای EIGRP كه به نواحی خودمختار (AS ) مختلفی وابسته می باشند بطور اتوماتيك اطلاعات روتينگ را بين خود به اشتراك نمی گذارند و به عنوان همسايه تلقی نمی گردند . سياست فوق مزايای متعددی را به دنبال خواهد داشت ( خصوصا" زمانی كه از پروتكل EIGRP در شبكه های بزرگ استفاده می گردد ) . در چنين مواردی ، حجم اطلاعات روتينگ منتشر شده در بين يك ناحيه خود مختار خاص كاهش پيدا می نمايد . تنها نكته قابل تامل در اين رابطه ، لزوم توزيع مجدد بين نواحی خود مختار بطور دستی است .
    زمانی كه EIGRP يك همسايه جديد را تشخيص می دهد و قصد ايجاد يك رابطه همسايگی با آن را از طريق مبادله پيام های Hello دارد ، تمامی اطلاعات روتينگ خود را در اختيار آن قرار می دهد ( تنها حالتی كه تمامی اطلاعات جدول روتينگ ارسال می گردد ) . زمانی كه اين اتفاق می افتد ، هر يك از آنها تمامی جداول روتينگ خود را برای ديگری منتشر می نمايد . پس از اين كه هر يك از آنها از مسيرهای همسايه خود آگاهی يافت ، صرفا" تغييرات در جدول روتينگ بين آنها مبادله می گردد .
    زمانی كه روترهای EIGRP اطلاعات بهنگام را از همسايگان خود دريافت می نمايند ، آنها را در يك جدول توپولوژی محلی ذخيره می نمايند . اين جدول حاوی تمامی مسيرهای شناخته شده از تمامی همسايگان شناخته شده است و از آن به عنوان مواد خام انتخاب بهترين مسير و استقرار آن در جدول روتينگ استفاده می گردد .
    ارتباط از طريق RTP
    EIGRP از يك پروتكل اختصاصی با نام RTP ( برگرفته شده از Reliable Transport Protocol ) به منظور مديريت مبادله پيام بين روترهائی كه بر اساس EIGRP با يكديگر گفتگو می كنند ، استفاده می نمايد .
    يكی از ويژگی های مهم پروتكل RTP ، قابليت اطمينان به آن است . شركت سيسكو مكانيزمی را طراحی نموده است كه به كمك آن بتواند پيام های multicast و unicast بهنگام سازی را با سرعت توزيع و وضعيت دريافت داده توسط گيرنده را پيگيری نمايد .
    زمانی كه EIGRP ترافيك multicast را ارسال می نمايد از آدرس 0 . 0. 0 . 224 كلاس D استفاده می نمايد . همانگونه كه اشاره گرديد هر روتر EIGRP نسبت به همسايگان خود آگاهی داشته و برای هر پيام multicast كه ارسال می نمايد ، ليستی از همسايگان را كه به آن پاسخ می دهند نگهداری می نمايد . در صورتی كه EIGRP پاسخی را از يك همسايه دريافت نكند ، در تلاشی مجدد برای آن يك پيام unicast را ارسال می نمايد . در صورتی كه پس از 16 مرتبه تلاش پاسخی از همسايه دريافت نگردد ، اين فرضيه به اثبات می رسد كه همسايه از بين رفته است . به فرآيند فوق reliable multicast گفته می شود .
    روترها برای رهگيری اطلاعات ارسالی خود به آنها يك شماره ترتيب را نسبت می دهند . با استفاده از روش فوق ، امكان تشخيص اطلاعات قديمی ، تكراری و يا خارج از ترتيب فراهم می گردد .
    قابليت انجام اين گونه عمليات بسيار حائز اهميت است چراكه EIGRP يك پروتكل آرام است كه در زمان راه اندازی، بانك های اطلاعاتی روتينگ خود را با همسايگان مبادله و در ادامه و به منظور حفظ سازگاری بانك اطلاعاتی در طول زمان ، صرفا" اقدام به مبادله تغييرات می نمايد . از دست دادن دائمی هر گونه بسته اطلاعاتی و يا پردازش بر روی بسته های اطلاعاتی بيهوده می تواند خرابی بانك اطلاعاتی روتينگ را به دنبال داشته باشد .
    استفاده از الگوريتم DUAL برای انتخاب بهترين مسير
    EIGRP از الگوريتم DUAL (برگرفته شده از diffusing update algorithm ) برای انتخاب و نگهداری بهترين مسير به هر شبكه راه دور استفاده می نمايد . الگوريتم فوق دارای ويژگی های زير است :
    • backup از مسيرها
      
    • حمايت از VLSMs
      
    • بازيافت پويای مسير
      
    • درخواست از همسايگان برای گزينش مسيرهای ناشناخته ديگر
      
    • ارسال درخواست برای يك مسير جايگزين در صورت عدم يافتن مسير
      
      EIGRP با بكارگيری الگوريتم DUAL توانسته است سريعترين زمان همگرائی در بين ساير پروتكل های روتينگ را دارا باشد . سرعت همگرائی بالای EIGRP به دو عامل اساسی زير بستگی دارد:
      • عامل اول : روترهای EIGRP يك نسخه از تمامی مسيرهای همسايگان خود را نگهداری می نمايند تا بتوانند از آن برای محاسبه cost هر شبكه راه دور استفاده نمايند . در صورت بروز مشكل برای بهترين مسير ،محتويات جدول توپولوژی به منظور انتخاب بهترين مسير جايگرين بررسی می گردد .
      • عامل دوم : در صورتی كه يك مسير جايگزين مناسب در جدول محلی توپولوژی وجود نداشته باشد ، روترهای EIGRP به سرعت از همسايگان خود برای يافتن يك مسير مناسب درخواست كمك می نمايند .
        همانگونه كه اشاره گرديد ، ايده ارسال پيام های Hello ، تشخيص سريع همسايگان جديد و همسايگانی خارج شده از ليست همسايگان است .
        RTP ، مكانيزمی مطمئن برای حمل پيام ها را ارائه می نمايد و DUAL با استناد به مكانيزم فوق ، مسئوليت انتخاب و نگهداری اطلاعات در رابطه با بهترين مسيرها را برعهده دارد .
        چندين ناحيه خودمختار
        EIGRP از شماره نواحی خود مختار ( ASNs ) برای شناسائی مجموعه ای از روترهائی كه اطلاعات روتينگ را بين خود به اشتراك می گذارند ، استفاده می نمايد . صرفا" روترهائی كه دارای ASN ( برگرفته شده از autonomous system numbers ) مشابه می باشند ، مسيرها را به اشتراك می گذارند . با استفاده از رويكرد فوق در شبكه های بزرگ ، به معظل جداول مسير و توپولوژی پيچيده كه كاهش سرعت همگرائی شبكه را به دنبال خواهد داشت، خاتمه داده می شود .
        با تقسيم شبكه به چندين ناحيه خودمختار جداگانه EIGRP ، درصد بسيار زيادی از تبعات منفی مديريت و نگهداری يك شبكه بزرگ كاهش می يابد. هر ناحيه خود مختار شامل مجموعه ای از روترهای همجوار است كه اطلاعات مسيرها را بين خود به اشتراك گذاشته و با توزيع مجدد آنها زمنيه استفاده از اطلاعات فوق بين نواحی خودمختار جداگانه نيز فراهم می گردد .
        استفاده از توزيع مجدد در EIGRP ، بيانگر يك ويژگی جالب ديگر از اين پروتكل است . معمولا" AD ( برگرفته شده از administrative distance ) مسيرهای EIGRP معادل 90 در نظر گرفته می شود . اين موضوع صرفا" برای مسيرهائی كه از آنها به عنوان مسيرهای داخلی EIGRP نام برده می شود صادق می باشد . اين گونه مسيرها ، مسيرهائی هستند كه از درون يك ناحيه خودمختار خاص و توسط روترهای EIGRP كه جملگی عضو يك سيستم خود مختار مشابه می باشند، سرچشمه می گيرند .
        مسيرهای خارجی EIGRP ، نوع ديگری از مسيرها می باشند كه دارای AD معادل 170 می باشند كه خيلی هم خوب نيست . اين گونه مسيرها ، در جداول مسير EIGRP بطور دستی و يا توزيع مجدد اتوماتيك قرار می گيرند و شبكه هائی را مشخص می نمايند كه در خارج از سيستم خود مختار EIGRP می باشند .
        
        
        حمايت از VLSMs و خلاصه سازی
        EIGRP به عنوان يكی از پروتكل های روتينگ classless ، از VLSMs حمايت می نمايد . حمايت از ويژگی VLSM بسيار حائز اهميت است چراكه با استفاده از پتانسيل فوق امكان نگهداری فضای آدرس دهی از طريق subnet mask فراهم می گردد ( نظير استفاده از 30 بيت subnet mask برای شبكه های point-to-point ) .
        با توجه به اين كه subnet mask به همراه هر مسير بهنگام نيز ارسال می گردد ، اين امكان برای پروتكل EIGRP فراهم می گردد كه از زير شبكه های ناپيوسته نيز حمايت نمايد . بدين ترتيب ، طراحان شبكه های كامپيوتری در زمان طراحی يك شبكه IP دارای انعطاف بيشتری می باشند .
        يك شبكه ناپيوسته دارای دو شبكه classful است كه از طريق يك شبكه با كلاس متفاوت به يكديگر متصل شده اند . شكل 1 ، يك شبكه ناپيوسته را نشان می دهد .
        
        شكل 1 : شبكه ناپيوسته
        در شكل فوق دو زير شبكه به آدرس های 0 . 10 . 16 . 172 و 0 . 20 . 16 . 172 از طريق يك شبكه 0 . 1 . 3 . 10 به يكديگر متصل شده اند . هر روتر اين گونه فكر می كند كه دارای تمامی شبكه كلاس B با آدرس 0 . 0. 16 . 172 و به صورت پيش فرض است .
        EIGRP ، همچنين از ايجاد دستی خلاصه ها بر روی هر روتر EIGRP حمايت می نمايد . اين كار كاهش اندازه جدول مسير را به دنبال خواهد داشت . EIGRP ، بطور اتوماتيك شبكه ها را در محدوده های classful مربوطه خلاصه می نمايد .